Forum dyd@ktyczne INoI UP w Krakowie

Agnieszka Fluda-Krokos · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 20:57 pm Temat postu: Małżeństwa, rozwody...

Hmm, to może i ja się wypowiem na ten temat, choć doświadczenie małżeńskie mam zaledwie niespełna 3-letnie.
Zgadzam się z myśleniem, że mieszkanie ze sobą przed ślubem dużo daje, a nawet dodam - daje bardzo dużo. Nie łudźmi się jednak, że poznamy drugą połówkę dokładnie. Nie jest to możliwe w zadnym wypadku. Poza tym byłoby nudne wiedzieć o sobie wszystko. Pozwala to poznanie tej osoby, że tak paskudnie napiszę - "od kuchni", w porozciąganym podkoszulki, zaspanymi oczkami, bałaganem jaki robi i lubi, zachowaniami w sytuacjach typowo domowych. Na pewno pozwala się bardziej zrozumieć, bo na zrozumieniu każdy związek powinien się opierać. Poza tym kłótnie o wszelkie sporne (w rzeczywistosci najczęściej mało istotne ) kwestie można rozegrać przed ślubem, by potem nie zakłócać 'sielanki'. Smile

Co do rozwodu, to nie zgadzam się z Ramoną, ale szanuję Jej pogląd. Nie wyobrażam sobie, by trwać w związku tylko dlatego, że tak nakazuje religia, ogólne normy. Po pierwsze małżeństwo to nie jest więzienie, to raczej poczucie wolności w innym wydaniu, ale jednak wolności. Po drugie nie rozumiem, jak można trwać w czymś odgórnie nazwanym małżeństwem, skoro dwojga ludzi nie łączy nic bardziej namiętnego niż majątek i wieczne kłótnie. Czasem tak bywa, że człowiek, którego się poznaje i kocha okazuje się być kimś innym po ślubie i co wtedy? Męczyć się? Użalać nad sobą? Uważam, że lepiej być szczęśliwą rozwódką/-em, niż nieszczęsliwą połówką czegoś, co małżeństwem jest tylko na papierze.

Ja tam sobie chwalę swój stan i wszystkim polecam. Smile

Pozdrawiam serdecznie.

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

Agnieszka Fluda-Krokos · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 21:24 pm Temat postu: Rozwód

Nawet jeśli w małżeństwie są dzieci, to należałoby się zastanowić, co będzie dla nich lepsze:
1) oglądanie i wysluchiwanie niekończących się kłótni rodziców, których same często stają się ofiarami, bieganie między wiecznie zwaśnionymi rodzicami, czy wysłuchiwanie wiecznych uwag, które rodzice wpajają im, by zbuntować go do drugiej strony,
2) spokojne życie z jednym z rodziców, które, choć wiadomo, że różni się od życia w pełnej rodzinie, to jednak daje szanse na normalny rozwój dziecka i jego osobowości.
Mam wielu znajomych, którzy wychowywali się w niepełnych rodzinach, ponieważ rodzice postanowili się rozwieść i takich, którzy do momentu usamodzielnienia trwali w toksycznych rodzinach, bo rodzice uważali, że nie wypada brać rozwodu, bo co ludzie powiedzą itp. Sporo z nich ma żal do swych rodziców, ze zamiast spokojnego dzieciństwa i lat młodzieńczych mieli w domu wieczne piekiełko.
Straty dzieci są większe wówczas, gdy mamy do czynienia z sytuacją nr 1. Takie jest moje zdanie.

Agnieszka Fluda-Krokos · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 21:29 pm Temat postu:

Jeśli z kimś nie zamieszkasz to się nie przekonasz czy pokój, który jest zawsze wysprzątany jak przychodzisz zawsze tak wygląda?!

Z tym się w zupełności zgadzam. Wspólne mieszkanie na tzw. kocią łapę pozwala na uniknięcie wielu rozczarowań już gdy się jest małżeństwem. Nie można jednak uczynić sobie wniosków z takiego życia pewnikami, ponieważ człowiek to takie stworzonko, w którym zagadka goni zagadkę.

Ramonie i wszystkim życzę tylko miłych niespodzianek ze strony ukochanej osoby. Smile

Agnieszka Fluda-Krokos · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 21:30 pm Temat postu:

Hmm, coś mi nie wychodzi z tym cytowaniem, ale kiedyś pojmę. Smile

Mam nadzieję. Smile

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

Pragnę zaznaczyć, że od każdej reguły są wyjątki. W pewnych sytuacjach rozwód jest wręcz koniecznością! Np.:
1. W przypadku nałogu jednego z małżonków. Lepiej żeby w takiej sytuacji dziecko wychowywało się bez ojca czy matki.
2. W przypadku zdrady jednego z małżonków. Można tu powiedzieć o zdradzie rodziny, gdyż mając kochankę/-a zabiera się czas należny rodzinie. Poprostu się ją zdradza.
ITP...

Jeśli w związku są już dzieci to rozwód nie jest wyłączną sprawą małżonków. Ponieważ bezpośrednio i boleśnie dotyka DZIECI. Dlatego pisałam o tej odpowiedzialności (za siebie i swoją rodzinę).

Jeśli miałoby dojść do rozwodu (bądź rozstania się, bo nie chodzi o sam papierek) trzeba zawsze brać pod uwagę potomstwo! Wybierać tzw. mniejsze zło.

Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam swoimi poglądami.

W. M. Kolasa · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 21:53 pm Temat postu: Rozwód

Problem rozwodów jest w naszej kulturze jednym z najtrudniejszych tematów, zaś rozwarstwienie opinii na ten temat jeszcze większe. Trudno jednoznacznie ocenić "rozwód jako taki" - bo ma on szereg wymiarów i ... jeszcze więcej konsekwencji.

Rozwód to ludzki dramat. Tu nie ma wygranych. Tu są sami przegrani. Dramatu oceniać się nie da. Nie sadze jednak - aby można było traktować rozwód w sposób absolutny. Bowiem poza - z natury nagannymi - sytuacjami, gdy jedynym motywem rozstania jest egoizm (jednej lub obu stron) zdarzają sytuacje - łagodnie mówiąc - niejednoznaczne.

Bywają bowiem związki, gdzie nagle lub po kilku latach ujawnia się: alkoholizm, pedofilia czy zwykłe barbarzyństwo i szereg sytuacji o których ludzie nic nie mówią "bo nie wypada". I powstaje pytanie co wtedy? Pytanie jak żyć w chorym związku, gdzie ten drugi tego pierwszego (a nawet dzieci) traktuje instrumentalnie, znęcą się psychicznie lub wykorzystuje. I nie pomaga ani Policja, ani przymusowe leczenie. Pytanie w gruncie rzeczy zamknięte. Bo każde wyjście i tak jest złe. Powstaje dylemat. Bywa, że w takiej - z natury - tragicznej sytuacji pozostaje tylko jedno - "instynkt samozachowawczy". Wtedy niektórzy wybierają mniejsze zło a inni heroicznie znoszą upokorzenia. Najlepiej wiedzą to Ci, którzy dorastali w domach, gdzie rozgrywały się dramaty rozstania. Ci którzy uciekali z domów zlanych krwią ... i dodatkowo jeszcze zostali wykorzystani przez "dobre dusze". Po takich przeżyciach nowego znaczenia nabiera pytanie "czy egzystencja rzeczywiście wyprzedza esencję".

Nie rozwijam dramatycznego z natury wątku dzieci z rozbitych rodzin, bo to one są pierwszymi prawdziwymi ofiarami takich tragedii. Szczególnie, gdy nagle stają się "towarem przetargowym". Nieświadomie próbują brac winę na siebie i ... ponoszą klęskę. Potem zbyt szybko dorastają i umyka im całe dzieciństwo.

Jednowymiarowa ocena moralna takich sytuacji nie zawsze jest możliwa. Szerzej rozwijają to m. in. liczne komentarze do "Kodeksu Rodzinnego", a nawet nieco już zliberalizowany Nowy Katechizm.

Obiektywnie naganne jest natomiast to, gdy ustawiamy "innych świat intymny" według własnej miary (czyli wykonujemy biblijny "pierwszy rzut kamieniem"), bez dostatecznej wiedzy na ten temat, gdyż to co stało się miedzy dwojgiem ludzi przed rozstaniem nie wie nikt, tylko oni sami.

W podobnym stopniu naganna jest krytyka wszelkiej odmienności, której nie rozumiemy lub nie pojmujemy. Lęk przed innością, jakkolwiek psychologicznie uzasadniony, jest moralnie naganny.

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

W. M. Kolasa · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 22:36 pm Temat postu:

S. Drytkiewicz · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 22:41 pm Temat postu:

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

Szanowny Panie,
Nie wątpię w Pana czyste intencję podczas pisania tamtejszego postu. Jednakże był on napisany bezpośrednio po moim i uznałam go jako odpowiedź.
Jeśli źle zinterpretowałam fakty - przepraszam.

Jestem daleka od wtrącania się i ustawiania życia innym. Sama nie pozwoliłabym na to innym osobom. Wiem to z autopsji. Jednakże uważam, że małżeństwo najpierw powinno wykorzystać wszelkie drogi porozumienia. Dopiero, gdy już nie ma innej opcji poprostu się rozejść. Bez szarpania i manipulowania dziećmi. Często zdarza się, że rodzice (w tym swoim zacietrzewieniu) zapominają o swoich dzieciach. Sytuacja taka jest dla mnie bardzo smutna Crying or Very sad

Widzę, że ten temat jest dosyć kontrowersyjny. Co, powiem szczerze, zaskoczyło moją skromną osobę.

W. M. Kolasa · Wysłany: 20 Kwiecień 2006, 22:51 pm Temat postu:

R. Walterbach · Dołączył: 06 Kwi 2006 Posty: 273 Przeczytał: 0 tematów

K. Bednarczyk · Wysłany: 21 Kwiecień 2006, 10:58 am Temat postu: Re: Wartość wartości